Susan en Patrick over de overstap van deeltijd- naar voltijdpleegzorg

Susan en Patrick zijn ouders van hun 9-jarige dochter en begonnen drie jaar geleden met deeltijdpleegzorg. Zij boden Liva* hiermee een plek voor een aantal dagen per maand. Inmiddels woont zij weer volledig bij haar moeder en kijkt het gezin vooruit naar een nieuwe stap: voltijdpleegzorg. Wat maakte dat zij een paar weekenden per maand een kind wilden opvangen? En waarom overwegen ze nu 24/7 een pleegkind in huis te nemen?

Waarom begonnen jullie met pleegzorg?

“Het begon op de basisschool van onze dochter, toen zes jaar oud,” vertelt Patrick. “Ze zochten daar mensen die af en toe een kind wilden opvangen. We zeiden tegen elkaar: ‘Zou dat iets voor ons zijn?’” Susan: “We voelden allebei dat ons eigen gezin compleet was en dat we iets te bieden hadden. Een veilige plek met structuur en rust.”

Na nog wat langer overleggen en nadenken, kwamen ze terecht bij Entrea Lindenhout. Patrick: “Wat ons meteen aansprak, was hun visie: ouders zoveel mogelijk betrekken en werken aan terugkeer naar huis. Dat voelde voor ons als de juiste aanpak.”

Jullie kozen bewust voor deeltijdpleegzorg. Waarom?

Patrick: “Dat paste precies bij hoe we op dat moment in ons leven stonden. Doordeweeks kon ons leven gewoon doorgaan met werk, school en sport, en in het weekend hadden we tijd en ruimte over. Letterlijk in huis, maar ook in onze planning.” Susan knikt: “We waren in het weekend veel thuis, dus konden we dan aandacht geven aan een kind dat het nodig had.”

Na het voorbereidingstraject werd Liva aan hen gekoppeld. Susan: “Heel fijn was dat ze in de buurt woonde. Zo kon ze haar vriendinnetjes blijven zien op de momenten dat ze bij ons was. Vanaf het eerste moment dat ze bij ons kwam, was het dikke mik.”

Hoe bereidden jullie jullie dochter voor op de komst van Liva?

Susan: “We hebben haar uitgelegd wat pleegzorg inhoudt, en dat we onze aandacht en tijd zouden moeten verdelen. Dat begreep ze. Na elk bezoek van Liva vroegen we onze dochter: ‘Hoe vond je het gaan?’” Patrick vult aan: “Ze heeft wel eens gezegd dat we onze pleegdochter te veel aandacht gaven. Daar deden we dan iets mee. En eerlijk is eerlijk: dat het zo goed ging met Liva, kwam voor een groot deel door onze dochter. Ze ontving haar met open armen, ook als haar pleegzusje het soms moeilijk had.”

Wat bracht deeltijdpleegzorg jullie?

“Voor Liva was structuur heel belangrijk,” zegt Patrick. “Op tijd opstaan, samen eten, lekker naar buiten – dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, maar voor haar niet. We merkten hoeveel rust dat haar gaf en dat onze aanpak haar hielp. Dat maakt pleegouderschap voor ons zo waardevol.”

“Ik vond het contact met haar familie bijzonder. We hadden veel raakvlakken,” vertelt Susan. “Bij het brengen en ophalen dronken we regelmatig koffie samen. Inmiddels woont Liva weer volledig bij haar moeder, wat ze ontzettend graag wilde. Dat dat is gelukt, is heel fijn voor haar.”

De kinderen hebben veel van elkaar geleerd. Susan: “Liva was wat meer van het nemen, onze dochter meer van het geven. Maar samen ontdekten ze dat het allebei nodig is.”

En nu overwegen jullie voltijdpleegzorg?

Patrick: “Ja, we hebben daar lang en goed over gepraat. We merken dat we iets ‘tastbaars’ willen nalaten en hebben nu meer ruimte dan toen we begonnen met pleegzorg, aangezien onze dochter zelfstandiger is. Het voelt dus logisch om een kind 24/7 een stabiele basis te bieden.” Susan vult aan: “We weten inmiddels ook wat we aankunnen en dat we altijd kunnen terugvallen op onze pleegzorgbegeleider.”

Wat willen jullie anderen meegeven die het pleegouderschap overwegen?

Susan: “Maak het niet te ingewikkeld. Als je je gevoel volgt, dan komt het wel goed!” Patrick knikt: “Het geeft voldoening om een kind te helpen groeien met welke vorm van pleegzorg dan ook.”