In gesprek met raadslid Susie Bosveld (Lijst Groot Montferland)

De levensweg van Susie Bosveld is er niet eentje van de gebaande paden. 39 jaar nadat ze in Nijmegen doof ter wereld komt, is ze raadslid van Lijst Groot Montferland, werkt ze als monteur bij Van Raam fietsen, heeft ze drie boeken en zeven Vierdaagsekruisjes op haar naam staan. Stilte heeft plaatsgemaakt voor reuring. Aan doorzettingsvermogen geen gebrek.

Als kleine Susie vier jaar is, gaat er een wereld voor haar open. Na een operatie in het Radboud Ziekenhuis kan ze eindelijk horen. Omdat de eerste levensjaren het meest essentieel zijn voor de spraak- en taalontwikkeling, gaan het praten en later het lezen en schrijven niet van een leien dakje. Susie gaat naar de Martinus van Beek school, een speciale school voor dove en slechthorende kinderen en krijgt na schooltijd veel, heel veel spraaklessen. Op wilskracht en veel zelf doen voltooit ze de mavo. “Als ik praat kun je het nog steeds horen, ik mis soms lettergrepen, ik gebruik af en toe Jip & Janneke-taal.” 

In 2012 strijkt ze samen met haar moeder in Nieuw-Dijk neer. Het huis aan de Liemersweg voelt als ‘liefde op het eerste gezicht’. “Een mooi huisje met een grote tuin, ideaal voor onze dieren.” Ze wonen er nog steeds. Vijf honden en zeven katten vangen ze op, allemaal met een rugzakje. Hun dierenliefde overschrijdt alle grenzen. Susie aait Hope. De hond heeft slechts drie poten en een verlamde staart, maar laat zich gewillig liefkozen. De liefde is zichtbaar wederzijds.

Stilzitten zit sowieso niet in de aard van het beestje. Om de kost te verdienen start Susie Bosveld in de Wilhelminastraat ‘Sanctuary’, een winkel met tweedehandsspullen. Die levert te weinig op om van rond te komen. Vlak voor de verlenging van het huurcontract, gooit ze noodgedwongen de handdoek in de ring. “Ik weet wat armoede is. Dat je het laatste beetje wat je hebt aan je dieren geeft, maar zelf niets meer te eten hebt”, blikt ze terug op die periode. Vriendinnen reiken de helpende hand met voedsel, maar het is haar eigen wilskracht waardoor Susie Bosveld boven komt drijven. Ze onderneemt allerlei baantjes, maar vindt het ei van Columbus in de fietsenbranche. Ze lacht: “Terwijl ik voorheen nog geen band kon plakken.” Na het volgen van de opleiding fietsenmaker krijgt ze een baan bij Van Raam fietsen in Varsseveld, waar ze fulltime fietsen in elkaar zet. Daarnaast slokt de lokale politiek ook de nodige tijd op. Via Corrie Vonk belandt ze bij Lijst Groot Montferland, eerst als fractievolger, sinds vorig jaar is ze raadslid. In haar portefeuille zit - hoe kan het ook anders als ervaringsdeskundige - armoedebeleid. Soms nog wat timide in het openbaar, vanwege haar spraak- en taalachterstand, maar ook daarin maakt ze stappen. Zelf een motie presenteren, het zit eraan te komen verklapt ze. Net als een vierde boek. Susie Bosveld heeft inmiddels drie boeken op haar naam staan, allemaal uitgegeven door Boekscout: Sanctuary, Tijdloos en Catssanctuary. Ze schrijft niet om in de schijnwerpers te staan. “Ik doe het als hobby, ik vind het fijn om zo’n boek van mezelf in handen te hebben.” Ze licht een tipje van de sluier op over haar vierde boek. “Het is een horrorverhaal dat zich in deze gemeente afspeelt.” In Montferland waar Susie zich zo thuis voelt. Ze brak de ban met een tupperwareparty, ook de opvang van verwaarloosde honden en katten kon op veel sympathie rekenen. En niet alleen in Nieuw-Dijk. “Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen bleek dat ik op bijna alle stembureaus stemmen heb gekregen.”