In gesprek met wethouder Marije Eleveld

Haar agenda is tot de nok gevuld met collegevergaderingen, werkbezoeken en raadsavonden. Maar tussendoor maakt wethouder Marije Eleveld (48) bewust tijd voor sporten, tuinieren en koken. “Lekker gezond en buiten actief bezig zijn. Het is de tegenhanger van werken met je hoofd. Het houdt me in balans.”

Marije Eleveld woont sinds drie jaar samen met haar vriend Joeri op een idyllisch plekje in Azewijn, waar ze een kleine camping runnen. Of beter gezegd: die wordt vooral door Yoeri beheerd. “Maar buiten zijn, met je handen in de grond, het groen om je heen… dat doet me zó goed. Een bloemenveld aanleggen, snoeien, de biodiversiteit bevorderen. Heerlijk vind ik dat.”

Eerlijk: “Ik had nog nooit van Azewijn gehoord. Wel kende ik de omgeving van vroeger. Als kind kampeerden we vaak bij ’t Peeske. Waterfietsen, buiten spelen, geweldig.” Het eerste bezoek aan Azewijn voelde meteen goed. “Het landschap, de rust, de ruimte, de camping met die wijnranken. We zeiden tegen elkaar: dit is net Frankrijk, maar dan in Nederland.” De overstap van de stad Ede naar het platteland bevalt haar nog steeds uitstekend. “We zijn hier echt goed ontvangen. Je kent de buren, het leven is relaxter.”

Het dorpse leven omarmen, dat doet ze bewust en met veel plezier. Zo sloot ze zich aan bij toneelvereniging Ons Genoegen. Niet als vaste actrice, maar als invalkracht. “Donderdag is de raadsavond, dus ik kan niet repeteren. Als iemand op vakantie is of uitvalt, dan spring ik bij.”

Ook in haar werk zoekt ze die betrokkenheid met de omgeving op. Haar baan als wethouder in Montferland voelt dan ook als een logische stap. “Ik zat in Utrecht bij een woningcorporatie toen ik werd gevraagd als interim-wethouder in Wageningen. En in 2024 kwam Montferland. Ik hou van het openbaar bestuur. Het gaat over alles wat mensen raakt: wonen, onderwijs, sport, welzijn. De ene dag zit je bij een kinderdagverblijf, de volgende dag met een projectontwikkelaar. Ik hou van die diversiteit. Dat het nu dichtbij huis is, is extra fijn.”

Hoewel ze de inhoud belangrijk vindt, stuurt Marije bovenal op het proces. “Voor mij gaat goed bestuur over zorgvuldigheid en samenwerken. Niet iets erdoor willen drukken, omdat ik dat wil, maar samen onderzoeken wat werkt. Dat is voor mij de kracht van democratie: iedereen mag en moet mee kunnen praten.”

Naast haar drukke baan en het leven op de camping in Azewijn heeft Marije nóg een grote liefde: sport. En dan niet een beetje bewegen om het bewegen, nee, ze gaat er vol in. “Hardlopen zit in mijn systeem. Ik liep als klein kind al met mijn ouders, zelfs voor schooltijd.” Inmiddels loopt ze halve marathons en rent ze wekelijks zo’n dertig kilometer. Het afgelopen jaar moest ze vanwege blessures iets gas terugnemen. “Dan pak ik de fiets, ook goed. Maar zodra het weer kan, trek ik mijn hardloopschoenen aan.” En als de sneeuw valt? Dan trekt ze de bergen in. “Net als hardlopen maakt skiën mijn hoofd leeg.”

Sport is niet haar enige passie. Marije heeft ook een flinke zwak voor dieren. Inmiddels is ze al bijna acht jaar lid van de Raad van Toezicht van de Dierenbescherming. Thuis is het een gezellige beestenboel: kippen scharrelen rond, twee varkens knorren tevreden in hun hok en een kitten uit het asiel maakt het plaatje compleet. “Een hond past helaas niet, dat gaat niet samen met de camping. Onze gasten mogen hun viervoeters ook niet los laten lopen.”
Het is vooral de plek zelf waar haar hart sneller van gaat kloppen. Marije straalt als ze over Azewijn praat. “Hier komen rust, natuur, werk en idealen samen. En dat voelt zó goed.”

Foto: Robin Sommers