In gesprek met burgemeester Anne-Marie Fellinger

Anne-Marie Fellinger had een heel leuke jeugd en nam haar ervaringen mee het volwassen leven in. “Als middelste kind in het gezin houd je graag de boel bij elkaar.” 

Anne-Marie Fellinger groeide op in Oost-Groningen in een ondernemersfamilie. Vader had een elektronica- en verlichtingszaak, moeder werkte mee. De ooms waren ook ondernemers in de elektronica en in de scheepsbouw. “Ik kom uit een aanpakfamilie”, zegt ze. “Niet lullen maar poetsen. Er werd hard gewerkt.” 

Zoete inval

“Ik ben het middelste kind met een oudere en een jongere broer. We woonden in een groot oud huis, waar iedereen welkom was. Het was een kinderrijke buurt. Buiten deden we aan voetbal en klommen we in bomen. Met oud en nieuw deden we spelletjes. Op woensdagmiddag keken we met z’n allen de Bereboot. We hadden ook een muziekbandje waarin ik gitaar speelde.”

Met die jeugdherinneringen in haar achterhoofd zette ze later als moeder ook de deur wijd open voor de vrienden en vriendinnen van  haar kinderen. “Ik had elke vrijdag de vriezer vol snacks liggen. Dan bakte ik friet en was er icetea. Er werden spelletjes gespeeld. Ik zei altijd: kom allemaal maar hier. Samen maakten we ‘Starbucks-koffietjes’. Dat waren lekkere lattes met allerlei siroopjes.”

Au pair 

Ze heeft twee kinderen. Dochter Florine (22) woont en werkt in Utrecht. Zoon Allard (20) woont thuis. “Ik heb ook een bonus-dochter. Mariana uit Venezuela. Ze was onze au pair. We hebben nog steeds contact. Tegenwoordig woont ze in Utrecht.”

Toen Anne-Marie Fellinger een paar jaar geleden op zoek was naar een au pair bij het combineren van haar werk en gezin, kwam Mariana in haar leven. “Ik had in die tijd een juridische functie in Deventer. De werktijden waren onregelmatig en ik was veel tijd kwijt aan reizen tussen mijn werk en onze woonplaats Zeist. De gewone kinderopvang sloot niet op die tijden aan. Mijn kinderen hebben dankzij Mariana goed Engels leren spreken. En ze bracht ook een andere cultuur in huis. Ze kon de meest wonderlijke buitenlandse gerechten maken. De stap om een au pair in huis te nemen was voor mij niet zo groot. Ik ben zelf au pair geweest in Engeland.”

Studeren

Ze vertelt over die periode na de middelbare school: “In Engeland werkte ik ook een tijdje voor een investeringsmaatschappij. En omdat ik ook muziek maakte, dacht ik erover na om Engels te gaan studeren. Uiteindelijk koos ik voor de studie rechten, de richting ‘strafrecht’. Wat me erin boeide waren vragen als: wat beweegt mensen en waarom gaan dingen mis?” 

Ze werkte als officier van justitie. In die functie gaf ze leiding aan opsporingsonderzoeken van de politie en nam ze beslissing om iemand wel of niet voor de rechter te laten komen. Na Deventer werd ze gebiedsofficier in Utrecht. “Ik werkte veel met burgemeesters samen en leerde wat zij doen. Het sprak me aan. Als officier van justitie zie je de mensen als het mis is gegaan. Als burgemeester zit je midden tussen de mensen. Je ontmoet mensen, brengt ze bij elkaar en kunt bemiddelen. Die interesse in mensen komt uit mijn jeugd. Als middelste kind houd je graag de boel bij elkaar.”

Ze is nu burgemeester. Hoe ziet ze haar taak? “In de huidige samenleving zijn mensen voor of juist tegen iets: voor of tegen de wolf, voor of tegen een azc. Wat mij drijft is de vraag: hoe kan ik ervoor zorgen dat we elkaar niet verliezen? Ik schrik niet zo snel en ik oordeel niet zo snel. Ik ben echt voor iedereen.”